جك برايمر
جك برايمر (Jack Brymer) كلارينت نوازي بود كه سبك آرامش بخش نوازندگي و تُن آرام او الهام بخش يك نسل از نوازندگان پس از جنگ بود. همانطور كه بسياري از موسيقيدان ها پس از شنيدن فلوت نوازي جيمز گالوي تصميم به نواختن فلوت كردند، تنوع و شكوه نوازندگي برايمر نيز كلارينت را براي انگليسي ها جذاب تر از ويولون ساخت.
كلارينت سازي است كه به چنين فرستاده اي براي ترويج آن احتياج داشت. براي نوازندگان نو پايي كه تنها مي توانستند آهنگ هاي گوشخراشي بنوازند، گوش دادن به كنسرتو كلارينت موزار با نوازندگي برايمر و به رهبري سر توماس بيچام، سر نويل مرينر و سر كالين ديويس باعث اميدواري آنها براي بهبود نوازندگيشان و ايجاد آهنگي متعالي با اين ساز مي شد.
برايمر همچنين تحت سرپرستي استوكوفسكي، كوسِويتسكي و برونو والتر به نوازندگي پرداخته است.
اما مهارت كلارينت نوازي برايمر از درك او از محدوديت هاي اين ساز ناشي مي شد. به گفته خودش «توانايي نواختن كلارينت توانايي غلبه بر نقص هاي اين ساز است. هيچ گاه چيزي به عنوان يك كلارينت بي نقص وجود نداشته، ندارد و هرگز نخواهد داشت.» اكنون كه نوازندگان، كنسرتوهاي موزار را بيش تر از اينكه با كلارينت استاندارد اركستر اجرا كنند با باست هورن (basset horn) مي نوازند، اجراي برايمر-بيچام كه در دهه ۵۰ ضبط شد، دست نيافتني به نظر ميرسد، بسيار لطيف و صبورانه اجرا شده است.
اين قطعه نشان دهنده نگرشي آرام نسبت به موسيقي است؛ تجربه و استعداد برايمر حاكي از اين بود كه او قبل از كنسرت ها احتياجي به تمرين زياد ندارد. همكارانش به آرامش خاطر و سلفژ او غبطه مي خوردند.
برايمر با اجراهايي كه در نقاط مختلف كشور ترتيب داد و هم چنين با سفرهاي دريايي خود جذابيت كلارينت را با نشان دادن قابليت هاي اين ساز از نواختن جاز سنتي و كنسرتو متحيركننده و سنكوپ شده الي زيگمايستر (Elie Siegmeister) گرفته تا تنظيمات موسيقي باروك توسط گوردن جيكوب بيش تر ساخت.
برايمر همچنين اين آثار را با قطعات ضبط شده نوازنده اي كه پنسيل (pencil) مي نواخت و با داستان هايي كه روايت آنها به آرامش بخشي نوازندگي خودش بود تنظيم كرد. برايمر همان اندازه كه به عنوان نوازنده شناخته شده بود، سخنران خوبي نيز بود زيرا مرتبا در برنامه هاي راديو BBC شركت مي كرد.
جان برايمر در ۲۷ ژانويه ۱۹۱۵ در ساوث شيلدز در دورهام به دنيا آمد. پدرش يك ساختمان ساز و نوازنده كلارينت بود كه ساز خود را براي جان به ارث گذاشت. برايمر از ۴ سالگي به خودآموزي نواختن كلارينت پرداخت و در ۱۱ سالگي در يكي از گروه هاي موسيقي ارتش تكنوازي مي كرد.
audio file
بشنويد قسمتي از كنسرتو كلارينت موزار را با اجراي جك برايمر
او همچنين خيلي زود به يك ساكسيفون نواز معروف تبديل شد. اما برايمر زياد به فكر ادامه دادن اين كار به طور حرفه اي نبود. او پس از به پايان رساندن دانشكده گرامر در ساوث شيلدز به دانشكده گلد اسميث در دانشگاه لندن رفت تا دوره تربيت معلم را بگذراند. برايمر از سال ۱۹۳۵ تا سال ۱۹۴۰ كه به جنگ فراخوانده شد، در دانشكده كلارك هيث در كرويدون به تدريس مشغول بود. در طول جنگ برايمر به آموزش تربيت بدني به نيروي هوايي سلطنتي پرداخت. او سپس به كرويدون بازگشت و به تدريس رشته هاي متفاوتي مشغول شد.
در همين زمان او با اركسترهاي آماتور همكاري مي كرد كه باعث آشناييش با همسرش جون ريچاردسون شد كه حاصل آن يك فرزند پسر بود.
زماني كه سر توماس بيچام كه به دنبال جايگزيني براي رجينالد كِل در اركستر فيلارمونيك سلطنتي بود گزارش نوازندگي برايمر را در اركستر ارنست ريد مطالعه كرد، تحولي بزرگي در زندگي برايمر آغاز شد. وقتي كه بيچام با برايمر تماس گرفت او در حال رنگ آميزي ديوارهاي بيروني خانه اش بود و گمان كرد كه يكي از دوستانش با تقليد صداي بيچام او را دست انداخته است